Beraber geçirdiğimiz onca zaman ve yaşanılan onca hatıradan sonra, sana veda ediyor olmak ne kadar zormuş...
Sanki susarak kaybettiklerimizi; konuşarak geri kazanamayacağımızın farkındaymışız gibi, şimdi son kez bakıyoruz birbirimize...
Hâlâ beni sevdiğini ve benden vazgeçmek istemediğini, gözlerinden okuyabiliyorum.
Çünkü bende senin olmadığın bir dünyada, nasıl ayakta kalınır bilmiyorum...
Bir zamanlar deliler gibi sevdiğin birisiyle, şimdi iki yabancı oluyor olmak çok garip.
Sanırım bazı hikayeler başladığı gibi güzel bitmiyormuş.
Bizim hikayemizde olduğu gibi...
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta