Bir Daha Kabul Eyle Misafirliğine

Her seslenişinde sana gelmeyi özledim..
Seslenmeni beklemeden
dayanamayıp sana koşmayı da...
Sana susamayı,
Susuzluğumu bir nebze de olsa zemzemle dindirmeye çalışmayı,
Etrafında pervane olmayı,
Söylediklerini duymak için kalbimi kalbine yaslamayı,
Nefesim kesilene kadar seninle haşrolmayı,
gözlerimin feri gidene dek
nefsimin şerri pes edene dek
dilim dimağım kuruyana dek seni zikretmeyi,
Dizlerimde derman kalmadığında hemen yanıbaşına oturup seni,
o güzeller güzeli halini seyreylemeyi,
Sensizkende senden başka hiçbirşey düşünemeyişimi,
Gözümü, kulağımı, kalbimi senden ayıramayışımı özledim..
Seni gördüğümde yeniden doğduğumu hissetmeyi özledim...
Aklımdan kalbimden ne geçerse anında gözlerimin önüne sermeni,
bu garib misafirine kusursuz ev sahipliği yapmanı,
Yaradanın varlığını her hücremde hissetmeyi özledim..
En önemlisi de kokunu..
Kokunu özledim..
Kokunla sarhoş olmayı özledim Ey Kabe...
Ne olur, Habibin(sav) in hürmetine
bir daha kabul eyle beni misafirliğine...