Bir Daha Gitme Şiiri - Er Han

Bu gecede içimdeki yangınlarım
inletirken kangren şu geceyi.
Bilir misin susuşların delip geçiyor,
Sessizliğimin senli ciğerlerimi.
Düşlerin bozgunluğunda,
Senli bir güneşin doğuşuna niyetleniyor seni arayan gözlerim.

Tenime mıhlanan acılarla,
Çocukluğum üşüyor hasretinde.
Yüreğimi sorgulara çekerken,
Sesinin içindeki saklı uçurumları,
Tane tane tuz basıyor yokluğunda.
Özleminin kanayan yaralarıma.

Evet biliyorum yalnızlığımda,
Sana kavuşmak olmazsa da,
Ben peşin ödedim uykusuzluğa.
Rehin ettim ruhumu cephene.
Sesini özlerken her gece.
En Zifiri tenhalarda,
Avazım çıktığınca,
Seni çağırıyorum çıplak harflerimle.

Avuçlarımda toplanan dualarla,
İklimlerimin soğukluğunda,
Sensizliği soluklanırken.
Acılarım her saniye tazelenip,
Akıyor kafiyesizliğime.
Yüreğim bir yangın yeri.
Sensizliğe yenik düşerken,
iki büklüm kalıyorum çöl gibi kurak.

Dudaklarının ince kıvrımlarına,
Gülüşlerinin yokluğunda,
Seninle sadece seninle doyuruyor,
Aşkına aç şu varlığım.
uzaklığının nefesini ç’ekiyorum içime.
Biliyor musun?
K an a k a n a
Y a n a y a n a
Kavgaların en fiyakasıyla,
Kirpiklerim senin için dövüşüyor.

Sol yanımdan sensizliğe yenildikçe.
Gözlerimin içinde adınla,
Her yeni gün sevdanla açılıyor.
Tüm anatomim ilmek ilmek,
Sana ıslanırken meyilliyken.
İlkelerime kadar senle doluyum.
Kanatlanırken göğüs kafesim.
Gözlerinde vuruluyor gözlerim.

Gel artık gel durmaksızın gel.
Harf harf şiir şiir yaklaş bana.
Şiirlerimin en ağır işçisi,
Olmaktan kurtar beni.
Diz çöküp önünde,
Avuç içlerini öpüp,
Yokluğunun ağırlığını değil.
Varlığının ağırlığını yaşamak istiyorum.

İstersen devasa yangınlara at beni.
Ayrılık enkazlarından,
Aşkının tohumlarıyla yeşert beni.
Sabah olmadan beni aşkının,
Nefesinde sonsuzluğa,
Karıştır beni seninle ilelebet....

Erhan Çuhadar