BiR DaHa GeLMeYeCeK HaYaT Şiiri - Oğuz D ...

“Babama ve tüm ölmüşlerimize rahmet dileklerimle”

Bir daha
Gelmeyecek
Hayat
Bembeyaz
Akıp giderken
Saçlarımdan
Dönmeyecek
Geçmişim
Son nefesimde
Ardımda bıraktığım

Bir daha
Dönmeyecek
Şu renk
Şu ses
Şu âhenk
Bir daha
Buğday tenli
Yüzüm
Çiçek çiçek
Gülmeyecek

Bir daha
Dokunamayacağım
Beyaz ellerine
Billur
Dudaklarınla
Boyanamayacak
Yalnızlığım
Akşam güneşi
Kızıllığına

Bir daha
Bu kadar kısa mıymış?
Bu ömr-i tehi
Diyemeyeceğim
Yetmeyecek
Kelimeler
Toprağın
Emdiği..
Çiçekler gibi
Özlemlerim
Bir daha
Her baharda
Rengârenk
Bitmeyecek

Bir daha
Gezemeyeceğim
Sokaklarında
Şehrimin
Şöyle bir denize
Dalıp
Yüzemeyeceğim
Bir daha

Hiç gitmeyecekmiş gibi
Hissedemeyeceğim
Bir daha
Gitmiş olacağım
Bir hayal gibi
Bakışlarından
Göçmüş
Olacağım
Ben seni bırak
Kendimden de
Geçmiş olacağım

Çiçeklerden
Damlayan
Bunca güzellik
Bunca ihtişam
Dönüp duran
Uzayda
Bunca hatıra
Silinip
Giden
Hafızamdan
Ve hayat
Başlı başına
Farkında olmak
Yaşadığının
Buluşmak
Tüm dostlarla
Gezegenlerden gezegenlere
Kelebekler gibi
Kanatlanmak
Yaşadığın şehrin sokaklarında
Bir düşünce gibi
Bir ışık gibi
Dolaşmak sessizce
Ürpertmek
Soğuk bir gecede
Yüreğini
Sohbet etmek
Babamla

Nasıl bulduysak
Bu yaşamı
İlk defa,
Hücrelerimizde
Rengârenk
Nasıl giyindiysek
Şu beyni
Kafatasımızdan
İçerü,
Nasıl kıvrım kıvrım
Damarlarımız
Hayat
Şarkısını
Söylediyse
Nasıl şu güneş
Şu çiçekler
Şu tüm düzenler
Hiç düşünmediğimiz
Ve hiç olmadığımız
Bir halde
Milyonlarca
Yıl önce
Biçildiyse geleceğimize

Bir daha
Öyle kucaklayacağız
Yepyeni bir oluşla
Nasıl
Bulduysak hayatı
Hiç düşünmediğimiz
Bilmediğimiz
Ve hiç olmadığımız
Bir halde
Avuçlarımızın içinde
Öyle dirileceğiz

Son nefesimizi
Verdiğimiz an
Bilin ki
Ölmeyeceğiz
Kaldırdığında
Başını
Ruh bedenimiz
“Yaşıyorum yaşıyorum”
Diyecek
Tüm endişelerimize
Kahkahalarla
Güleceğiz