Bir daha gelmesen de şiir

BİR DAHA GELMESEN DE

Bir kez daha yokluğun düştü omuzlarıma,
Ve ben sustum,
Suskunluğumda büyüttüm hasretimi.
Gözlerimi kapattım,
Seni düşledim,
Ama düşler bile yoruldu artık senden.
Yıllar akıp geçti,
Ama kalbimde donmuş bir bahar var hâlâ,
Kopamamış, solamamış,
Yaşayamamış o sonsuzluk içinde.
Sesin gelmiyor artık,
Ama kokun hâlâ dolanıyor odalarımda.

✍️✍️

Dokunamadığım ellerin,
Yanaklarımı ısıtan o sıcaklığın,
Bir hayal,
Ama en gerçek yanım.
Hasret,
Bir nehir gibi akıyor içimde,
Ama karaya ulaşamıyor.
Ve ben,
Bir sahilde yalnız bekliyorum,
Gel diye,
Dön diye,
Ama bilerek her seferinde
Gelmemeni.
Belki de bu hasret,
Benim sana olan veda ritüelim.
Beni bırakıp gitmen değil,
Beni bırakıp gitmeni beklememekti asıl acı.

✍️✍️

Şimdi içimde taşıdığım son hasretle,
Yalnızlığımı kucaklıyorum.
Ve diyorum ki:
“Beni böyle sevmedin,
Ama ben seni böyle sevmeye devam edeceğim…”
Bir daha gelmesen de,
yine de seni bekleyeceğim.
Çünkü seni beklemek,
kalbimin en eski alışkanlığı.
Gittin,
bıraktın beni yarı yolda,
ama bıraktığın o boşluk,
doldurulacak gibi değil.

✍️✍️

Bir daha gelmesen de,
adını anmadan yaşayamam ben.
Çünkü sen,
gözlerimde kalan son hayalsin.
Belki gidip de dönmemek gerekiyordu,
ama gönül işte, anlamaz akılla yürünmez.
Bir daha gelmesen de,
unutamam seni.
Çünkü kalbim,
seninle dolu son kalesi.