Bir Daha Düşününce Şiiri - Recai Mert

Düşünüyorum,
doğdum, büyüdüm, tanıdım,
sevdim, biriktirdim, paylaştım.
Nefes almaya çalışmak
Nefes alanlardan olmak
Hayatı gerçekten yaşamak üçgeninde
yaşadım işte kendimce
ya da yaşadığımı sandım

Sonunda anladım,
geçen zaman,
giden her can ile
ben de gidiyorum adım adım

İçime akıttığım yaşlar bile yanarken yüreğimde
artık eskisi gibi de gülemiyorum
yine de kalan canlarım için
derin üzüntülerimi
gülen yüzümün ardına saklıyorum.

Gün geçtikçe geçmişi özlüyor insan
mutluluğu arıyor, zamanı sorguluyor
görüyorum, ben de herkes gibi,
yaşamın kıyısında, gel gitler arasındayım
ama asla eğilmedim uyumadım

Aydınlığa muhtaç bu karanlık zamanlarda
bu zalimler mutfağında, kaynayan kazanlarda
tuz kokmuş, söz bitmişken
ne olursa olsun utanmayan yüzsüzlerin yüzünden utanmak bile utanmışken,
dik durdum, dik yaşadım, insan kaldım.
Bu dünya tüm canlıların, hepimizin diyerek,
sahip çıktım, siper oldum,
Güzel yüreklere sarıldım.

Umudunu yitirmeden,
insanlık arayan insanlara da
İşte bu yüzdendir sonsuz saygım.

Sonra bu kara, bu zor zamanlara
bir daha bakıp,
ebedi ve daha kalabalık tarafa,
cennetlerine giden canlarımızı
bir daha düşündüm,
zamanında gelmiş,
sevmiş, sevilmiş, zamanında göçmüşler
İyiki bu günleri görmemişler