Bir gecenin karanlığında,
Basıldık hepimiz bir anda.
Alıp götürdüler babamı,
Sonra döndüler..
Sorguya çektiler anamı
Atıldılar caniler gibi üstüne
Daha gözlerimi açmadan, dövdüler beni
Henüz yedi aylık iken ben
Zorladılar beni yerimden,
Yurdumdan etmeye
Yitirmedim umudumu
Zamanım dolmadan terk ettirdiler
İlk yerimi, ilk yurdumu
Bir gecenin karanlığında
Basıldık hepimiz aynı zamnada
Alıp götürdüler babamı ilk anda
Sürüklediler saçlarından annemi
Mecbur ettirdiler beni
Bir an önce savaşa katılmaya
İşkence yaptılar bana
Daha işkence ne olduğunu bilmeden
Mecbur geldim savaş dolu dünyaya
Gözlerimi açtığımda
Göremedim babamı
O da beni göremedi
Alıp götürmüşlerdi onu
Ve bir daha geri gelmedi..
Kayıt Tarihi : 26.3.2007 18:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İçkenceden geçililen hamile kadınların, karınlarına atılan tekmelerin verdiği acılı duygularla yazılmıştır bu şiir.
![Kazım Özdemır](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/26/bir-daha-donmedi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!