Bir daha dönme hüznüme Şiiri - Ebru Yılmaz

hayatının neresindeydim anlamamıstım hiç
belkide hiç bir yerinde olmadım olamadım
dokunduğun an sıcaklığın kalmıstı dudaklarımda
dudaklarımda türkülerin hiç susmadan söylemiştim hiç utanmadan
sana anlatamadım acamadım yüreğimi
şimdi şehir susmus beni dinliyor
gecenin en güzel saatlerinde bir öpücük bile kondurmadan akan gözyaşlarıma, sessizce kuru bir hoşçakal deyip gittin
her gün veda etmeni bekliyordum oysa
hazırım sanıyordum ayrılığına...
biliyordum söylemişlerdi gidicektin
çünkü sen başka bir hayata aittin.
ama yinede sevgi dolu bir hosçakal demeliydin
uzaktanda olsa dokunmalıydın yaralı yüreğime
ama git sevgilim
sancılı gecelere salıp benliğimi git
başadebilirim alışkınım zaten sensizliğe
bir resmin var bende senden öte bizden öte
senden tek hatıra bir resmin var bende her gece gözlerine dokunduğum
her gece ellerine dokunduğum her gece hasretine dokunduğum
git sevgilim
ne kadar acıtıyor bu sözcük bilemezsin
koca bir kışın ilk günlerinde gitttin
ve senden kalan herseyi alıp gittin
sakın dönme bir daha
anladım ki sen hep bir yabancı olarak gülmüssün aynadaki tam sandığım yüzüme
sen beni hep eksik bırakmıssın
bir daha dönme hüznüme....