Saydıkça bitmiyor takvimler
Kopardıkça geliyor arkası
Her yeni günün bir derdi var
Her yeni günün bir acısı
Hani derler ya yıllara meydan okurken
Günlere esir düştük
Bizimde öyle oldu
Dağ gibi gönlümüzle bir güne
köle olduk
Geçmiyor adı olup kendisi olmayan zaman
Hasret çiçekleri yeşerdi bahçemizde
Buram buram kokuyor
Uyandığında gözlerim derin uykusundan
Yetim çocuk gibi ağlıyor
Çocukken arkadaşımızdı güneş
Dostumuzdu bulutlar
Büyümek için yeni hayaller kurardık
Yeni umutlar
Şimdi bulutlarda gölge
Güneşde perde
Burası ne ceza evi nede mapushane
Anadilimiz olan küfrün içinde
Geçermi zamanımız
Bir temiz o vardı orospuda oldu anamız
Ninemiz zaten kahpe
Bacımız fahişe
Bir gün cesaret edersem dur demek gerek bu işe
İsyanım kendime benim
İsyanım gönlüme
Revamı sürünmek
Burda işin ne
Kalmadı içimde ne aşk ne sevgi
Sayılı gün dedikleri bitermi
Etrafımdaki dağlar oldu bana zindan
Bir daha dönersem yüzüme tükürsün erzincan
Kayıt Tarihi : 28.6.2009 14:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlayan anladı
TÜM YORUMLAR (9)