Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
O doymayan gözlerini
Leş kargaları oysun.
Oysun,oysun da ALLAH belanızı versin
ALLAH belanızı versin efendiler belanızı.
Ve üzerinizden eksik etmesin gazab'ını
Efendiler eksik etmesin.
Çok degil iki gözüm, Çok degil bunlara
BUNLAR gibi düşünen (DOMUZLARA)
Lanet Olsun, Lanet Olsun Bir Daha.
KATILIYORUM BUNLARA DOMUZ SÜRÜLERİNE LANET OLSUN
TEBRİKLER SELAM VE SAYGILAR
Yüreğine emeğine sağlık....değerli çalışmanızı ve sizi içtenlikle kutlarım....Başarınız daim,
kaleminiz tükenmez olsun....
Saygılar... +10
Tarih tekerrür , sonuçlarına katlanırlar , kaleme yüreğe saygıyla selam olsun ..........asena
Yürek çığlıklarının sesi haklı isyanlarda. Nasıl olmasın ki. Emperyalizmin eziyetleri alenen dünyayı yaşanmazlara iterken, yiten onca can, sönen onca ocağa aldırmazlıkla kendi doğru ve çıkarları için oyununu oynuyor ve ne yazık ki bunu bir milleti içinden birbirine düşürerek başarıyor. Ve yine maddi çıkarlarını ön planda düşünen çıkarcı çakallar milletine ihanetten geri kalmıyorlar...
Yürek sesi şiirinizi kutluyorum sayın Çatal Selam ve sevgilerimle.
Duyarlı Yürek sesinize sağlık Yürek sesinizde isyan olmasa bile hayatın zorluklarında duyulan çığlık gibi bir haykırış anlam ve anlatımıyla yüreğin derinliklerde kalmış ve haksızlıklara ve zalimlerin zulmüne karşılık bir isyanı olsa da yüreklerde daima bir haksızlığa karşı bir sitemler oluyor dilerim yüreklerde Allah için olan gerçek sevgiler hiç tükenmesin daima insanları ve Allah'ı sevsinler gerçekten iman etsinler gerçek iman sevgiden ve dürüstlükten geçer sevmek Zalimlere isyanın bastırılmasında en ilaçtır onları Allah'a havale etmek yürekler katılaşıp kutuplaşıp yaralanmasın gerçek olan budur zalimlerin talancıların yalancıların yüreklerinide merhamete açsın ve yapılan kötülükleri Rabbim onlara sorsun masumların yüreklerinde dert hiç olmasın yüreklerinde tez vakitte dilerim hep güller açsın.Allah kimseleri darda ve zorda bırakmasın çok içten duyarlı bir anlatımdı kalemler hep sevgiyi ve sevmeyi yazsınlar kalemi ve şair yüreği kutlarım. Saygılarım.
+.+10
t e b r i k l e r i m l e
Şiir insanın çağrısıdır, Yüreğin lal dilidir .Acıların bittiği yerde tatlı bir tebessümdür Duygularımızda yaşadıklarımızla baş edebilsek yaşam bize biz yaşama gülümsiyecektik. Bu durum insanın insan olma sorumluluğunun yanı sıra toplumsal dokuya güzel bir renk olma isteğini de içerir.
Okunası güzel şiiri ve şairini yürekten kutlarım
Nefis bir şiir okudum çok teşekkürler.
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta