El aleme gülerdi, kendini kandırırdı,
Hayat ağlattı onu, gülemedi bir daha!
Nerde fukara görse onla alay ederdi,
Şimdi kendisi yoksul, zengin olmaz bir daha!
Edepli insanların şanına laf ederdi,
Ahlâkını yitirdi, bulamadı bir daha!
Helâl lokma yiyene, az kazanıyor derdi,
Harami sofrasından kalkamadı bir daha!
Alim, ulema ile fena dalga geçerdi,
Cehalet kuyusundan çıkamadı bir daha!
Nefsim nefsim diyerek kendini düşünürdü,
Arzusuna yem oldu, doğrulmadı bir daha!
Zor günde kapısını çalanlara açmazdı,
Dara düştü de kimse el atmadı bir daha!
Zulmedenle bir olup, mazluma cephe oldu,
Zalimlerle anıldı, adam olmaz bir daha!
Söz taşıdı millete, sırrı aşikâr etti,
Şerefini kaybetti, bulamadı bir daha!
Ölenin arkasından gülüp, dalga geçerdi,
Şimdi kendisi mefta, geri dönmez bir daha! ..
Kayıt Tarihi : 18.8.2013 14:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!