Ne kadar derine gömülebilir ki yalnızlığı insanın...
Ya da kaç adım sürer insanın kendinden gidişi
Unuttuğunu sanar insan, avunduğunu zamanla
Oysa geçen de giden de zamandır sadece
Sen öylece yalnızlığın ve acıların ile...
Kalırsın hayat denen şeyin tam da ortasında
Eteklerine kentler kurulu kocaman bir dağ misali.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta