Ne kadar derine gömülebilir ki yalnızlığı insanın...
Ya da kaç adım sürer insanın kendinden gidişi
Unuttuğunu sanar insan, avunduğunu zamanla
Oysa geçen de giden de zamandır sadece
Sen öylece yalnızlığın ve acıların ile...
Kalırsın hayat denen şeyin tam da ortasında
Eteklerine kentler kurulu kocaman bir dağ misali.
Kayıt Tarihi : 6.2.2016 22:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!