Bir Dağ Bin Ah
kıştan sonra yaz gelir
bahara ayaz gelir
vuslatı bağlar, yayar acıyı
güneş bırakmaz düze dağlar
buz keser, kavurur bedeni
gözyaşlarına sarılır ölüm
çıkmaz yol çaresizliğe
bir dağ gömer yüreğe
yana düşer kol kırılır
kahpece uygulanır sinsi plan
soluk bırakmaz nefesimde
cehaleti yaşatırken ağalar
bedduaları eksiltmez zaman
ağlar yaralar
-eşkıyalığın da bir şerefi olmalı-
en çaresiz yanlarımdan vurur
nefret tohumu eker yarınıma
savaş meydanlarından saçılır gün/ahım
kendi kitabına da uymaz soysuz eşkıya
…
feryadım yürek dağlar
yetiştirir nefrete bedelleri
avucuma düşürür kor
donar ellerim
İlkay Coşkun
13.12.2009
Kayıt Tarihi : 30.3.2010 15:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!