Bir Cumartesi Sabahı Şiiri - Cansu Erdem

Bir parçamı sende unuttum
Beni öpüpte gittiğin o sabah,
Bir daha dönmeyeceğini biliyordum
Resmini koydum gözümün önüne
Bakıpta çıldırasıya ağlıyorum

Seni bulduğum ve kaybettiğim gün,
Serin bir cumartesi sabahıydı
Sessizlik ve yeni doğan güneş,
İkimize ait tek anıydı

Seninle olmaya doyamadım
Gidiyorum dedin,engel olamadım
O günden sonra kimselere soramadım
Neredesin?
Gel diyebilsem keşke
Keşke sesini duyabilsem
Durdurupta zamanı,saatlerce
O büyülü yüzünü seyredebilsem

Seni benden çalan,
Bir cumartesi güneşiydi
Şapkanı taktın,ayağa kalktın
Amaçsızca baktın etrafa
Arabanın anahtarını aldın
Ve kapıya yürüdün sonra
O iskemleye oturmuş,
Seni kaybedişimi seyrederken
Gözlerin değdi gözlerime
Tanrıma ilk yalvardığım gün,
Bir cumartesi sabahıydı
Ama o da senin yaptığın gibi,
Beni biraz olsun anlamadı

Yüzünde içimi acıtan bir gülümseme,
Üzerinde inceden bir pişmalık vardı
Beni öpüpte gittiğin o gün,
Bir cumartesi sabahıydı
Ağlayacaktım,gözyaşlarımı zoraki tuttum
Yaşayamam o günden sonra,
Ben nefesimi senin dudaklarında unuttum