Bir Çucukluğun Anatomisi Şiiri - Timur Ü ...

Otur!
Bak bil ki duyacakların;
öncesi.
Kimden geldiğini bilmediğim
Bir hikayeden.
Birkaç bozuk İmla
En çok dil kadar.
Bir bilinmez tarih eskisi...
Ve
Geçtiği her satırda bir sokak
İçerden kapılar açık
Dışarıda bırakılmış birkaç aç.
Kilit vurulan parmaklar
Yolunmuş saç baş.
Ben şimdi burdayken.
Oturulan koltuk buz.
Sen dinlerken,
Söz çıkıyor
Kulaklar çırıl çıplak!
Bir benim dilim mi lal?
Yoksa
Alem de mi bu sessizliğe ortak.
Yok duyulan hiç bir söz
Benim çiğerimdeki nefeslerin ritmi değil.
Bu kulak titreten kelimeler,
Bu küfür, bu sövgü...
Üstüme annemin süt ağzı,
Kardeşimin oyun mızıkçılığı,
Memleketten olsun ya da
Nolur bir kaç cümle saç.

Söyle şu karşıki dağa,
Onca güneş varken,
Neden benimki?
Bir ova değil mi burası?
Bu köhne evlerin,
Hayırdır! pencereler söylesenize ne iş?
Bak otur dedim!
Ayakta kalmışsın.
Dağlık taslamaksa Niyetin,
Bilmez misin ki Ne dağlar söktüm
Bir tek gün ışığı için.
Sustum...
Sen hani anlarsın ya.
Gözlerim de bak açık.
Sakladığım tek bir şey yok.
Dilimin altında azıcık milyon ceset.
Hepsinin katili,
Çocukluğumun kırık, altı patlar
Naylon fişek silahı.
Ellerimde mis mis barut kokusu
Hafif kan kurusu.

Dostlar!
Gözlerinizde sadakat buğusu
Çekilin kenara.
O çok güvendiğim,
Elinize sağlık mükemmel olmuş
Bu kalleşçe pusu.