Bir zamanlar
Yamalı pantalonlarımızın dizleri ıslanırdı
Karanlık kaldırımlar üzerinde
Köprü parmaklıklarının arasından
Gözlerimizi eritirdi haliç, yağmurlarıyla
Gece ortalarında takırdar dururdu
Asfaltların eklemleri
Canhıraş haykırışlarla bıçaklanırdı sessizlikler
Gemilerin düdüklerinden
Bir at arabasında -langır lungur-
Düşünüyorum..
Üşüyen sırtına verirdim sırtımı
Uykulu arkadaşımın
Çocuk düşlerimizi fısıldardık birbirimize
O en zengin olmak isterdi
Bense en güçlü -bilmem neden-
Parça parça dağıtırdık zihinlerimizi
Hep beylik konulara
En saf bizdik ve mutlu olurduk
Köprü altında balık-ekmekle
Açardık sabahları
O tümden kimsesizdi
Hepten yalnızdı
Eve gelmediğim gecelerin ertesi
Döverdi beni babam
Ona kimse aldırmazdı
Teneke kutular,
Naylon toplar arkasına sığdırırdık
En temiz sevinçlerimizi
Yaralı bir köpek yavrusu,
Kanadı kırık bir kuş
Yağmurlar çekerdi gözlerimize
Sıkıntısız okul saatlerinde
Kovboy düşleri kurardım ben
O sandık taşırdı hâlde
İple çekerdik akşamları
Ve avuçlarımızda misketlerle
Sokaklara vururduk şen-şakrak
Geç saatlerde yalnız kalırdık
Tüm tasalardan uzak
Çimenlere uzanırdık
Küfrederdik sarhoşlara
Ana-avrat
Sonra kahkahalı bir koşu başlardı
Yıldız kovalardık
Tabanı delik postallarımızla
Bilmezdim, anlamazdım uğraşını onun
O zamanlar..
Sıcak yatağımda, anamın kollarında
Tatlı düşlere kapanırken gözlerim
O sabahlardı hamallarla
Kuytusunda bir dehlizin
Beş parasız günlerimiz olurdu
İdare ederdik bir parçacık somunla
Ben en mutluydum onunla
Zaman bir sel gibi aktı
Bir şeyler ayırdı beni o dünyadan
Değiştim..
Kopuşumu anlayamadım bile
Büyüdüm..
Dünyama dünyalar eklendi
O ise orada kaldı
Arkadaşım
Ve ilk kez düşündüm onu
O kimsesiz
O yalnız
Ben sevda türkülerine verdim ruhumu
Bir el temasıyla ürperdim
Bir hoş bakışla kendimden geçtim
Gönül aldanışlarıyla yıkıldım
Sigara dumanlarına
İçki şişelerine
Yükledim kahroluşlarımı
Bir yalnızlık, bir yitirmişlik
Yarattım düş kırıklıklarından
Aşk şiirlerinin şairi oldum
Oysa o kimbilir
Ne türden bir çarkın oyuncağı oldu
Bir gonca dudak girdi mi dünyasına?
Bir sevgilinin eli okşadı mı hiç saçlarını?
Düşüncelerimi çok sonra saran
O kavga içinde
Aşka buldu mu zaman?
Sanmam..
Şimdi en bir zayıf olduğunu duyarım
En bir yalnız
O kadar..
Güçlükle anımsayabildiğim
Bir çocukluk arkadaşım
Kayıt Tarihi : 26.9.2003 11:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vedat Didari](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/09/26/bir-cocukluk-arkadasina.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)