Bir Çocukluk Anım Şiiri - Yorumlar

Kuş uçmaz kervan geçmez bir dağ köyü,insanlar öğrenmeye ,okumaya,yazmaya ve şehirlere merak sarıyorlar.Türkçe bilen sayısı hiç yok.
Hatırladığım ilk an,köyün en alt yerinde yer alan dere bazen sakin sakin,bazen çılgın akarken üstündeki derme çatma köprüleri silip süpürürdü.Dere kenarında kara kazan kuran annem bize banyo yaptırdıktan sonra,çamaşırları meşe külüyle gaz tenekesinde kaynatıp çalılara asarak kurutmaya çalışırdı.İki ortanca ağabeyim dere suyunda dalaşırken birbirine,ben ve en ufak ağabeyim,onların arkasından giderdik.
Annem kızardı :Sizi öğretmene şikayet edeceğim.Hep kavga ediyorsunuz der ağabeylerime kızardı.
Bu öyle böyle kızmak değildi,onların birbirlerini acıtmamak için laf diye söylenen tehditlerdi. Bir gün tesaddüfen yoldan geçen öğretmen yanımıza geldi.Hal hatır sorduktan sonra annem oğullarını gerçekten şikayet etti.
Ben o günden sonra ağabeylerimin kavga ettiklerini hiç hatırlamıyorum.
Bizim köyde ilkokul ilk defa 1949'da açılmış.Benim anlattığım olay 1950-51 yılları olabilir? Çünkü en büyük ağabeyim Malatya Akçadağ Köy Enstitüsünü bitirmiş,Manisa'da göreve başlamış,ya da son senesiymiş.Köyümüzdeki okulun öğretmeni de ağabeyimin arkadaşıymış.Tabiiki bunu sonradan öğrendim.Hasanım ve Habibim beni ve küçük ağabeyimi çok severlerdi.Genellikle Hasanım küçük ağabeyimi,Habibim beni tutardı.Zaten güreş tutmalarıda biz sebep olurduk.Annem hiç babama şikayet etmezdi,''Sizi üğretmene söylerim ,derdi'' Babamın da hiç biz çocuklara kızdığını hatırlamıyorum.Hep tarlada ağaç köklerini sökerdi ki,birazcık ekin fazla ekilsin.Üç parça tarla bir günlük karasabanla çift sürmek demekti.Büyük ağabeyimi okutuyordu,diğerlerini de okutmak amacındaydı.Elde yok avuçta yok,başkalarının tarlalarını ekerek yarıcılık bile deniyordu.Çocuklar küçük ve köylü fakir.Çok zor bir dönemdi.Ülke fakir,halk fakir,duadan başka yardım eden yoktu.Babam ise gece gündüz Allaha yalvarıyor,önce sağlık diliyor,sonra çoluk çocuğum kurtulması için zihin açıklığı diliyordu.Köyde arazi yok,insanlar fakir,herkes zorbalık etmek istiyor,çocuklar okurlarsa kurtulurlar diye düşünüyordu.İşte bu aile içi teşvikle Hasanım okuyup öğretmen oldu.Habibim Ankara sağlık Kolejini bitirerek İsmet Paşa elinden diplomasını aldı.Küçük ağabeyim ailemizde ilk üniversite okuyan kişidir.Ailemizin gururu ağabeylerimin sevgili küçük erkek kardeşi,biricik bacısının küçük ağabeyi...Sonra ,sonramı hayat hepsini sonbahar yaprakları gibi kattı önüne memleket memleket sürdü gurbete...En sonunda Habibim karar verdi Gölcük güzeldi,deniz vardı.Doğası muhteşemdi,oraya yerleşecekti.1983'te Almanya'daki tüm haklarından vazgeçerek döndü,Gölcük'e yerleşti.Çocuklarını okutmak en büyük hayaliydi.Büyük kızı okumuş ve evlenmişti.Küçük kızı Bolu'da Üniversite sondaydı.16 Ağustos telefonda görüştüler.Annesi bu gece yollara düşme yarın gel,Çınarcık'a gideceğiz dedi.Öyle de karar verildi.17 Ağustos sabahı onlar bir daha uyanamadılar.
Allah hiçkimseye böyle acıyı bir daha yaşatmasın?Amin!😪https://www.facebook.com/photo.php…