Bir Çocuk Ve... Şiiri - Dursun Tiftik

BİR ÇOCUK VE...

1/ Yaş Dört

Merhabâ baba!
Daha dört yaşındayım ya
Teyzeme yazdırıyorum bu mektubu
Yeni tadıyorum mâvi umudu
Beni görmek için,hattâ yanında götürmek için, belki kalkar gelirsin diyorum

Babacığım seni çok seviyorum…

Geçen gün öğrendim “ölüm”ün anlamını
Annemin mezârına gittik teyzemle
“Şu beyaz taşta ne yazıyor? ” dedim
“Gül” dedi
“Kim yazdırdı? ” dedim
“Baban” dedi
Annem senin sözünü dinlemiyor baba
Hiç gülmüyor
Kimseye yüzünü bile göstermiyor…

Dedem kim baba
Sana o bakıyormuş kazadan sonra
Ne olur bana da o baksın
Yanında olurum her zaman
Öperim yumuşacık ellerini
Ben silerim ıslanan gözlerini

Şu ân fotoğraflarımızı inceliyorum
Ne de güzel gülümsemişsin
Âh baba
Burası da sıcak ama
Bir türlü ısınmıyor duygularımdaki yama…

2/Yaş On Dört

Şimdi intizâra âşık bulutlar hıçkırıklara gebe
Kumrallaştı sarışınlıklar
Grileşti gamzeler
Buhurdanda hapsedildi taze gül kokulu demler

Ey, “Nur Yüzlü Babacığım”!
Şebnem vaktinde doğ bütün ihtişâmınla
İkbâlime mutluluk yağsın ilhâmınla
Kardelenler açsın, benimle duâ eden yıldızlarda
Artık çığlık saklamayayım yüreğimde
Bizim bayrağımız sallansın üç perdelik oyunun direğinde…

Dursun Tiftik

*Nazarlar mermi atar sararıverir peyker
*Ağırlaşır adımlar cân kesilir korkuluk
*Sevenler ölüverir hâkân olur kanlı ter
*Gözünden yaş akıtır umuda âşık çocuk