bir çocuk vardı
gülse gün devrilecekti ülkesine
ufuklara bakardı hep
üşümüş dağlar gibi
sesi çoğalırdı sessizlikte
gözlerinde hüznü
içinde güzü
kırılmış bir dal gibi yaşardı
sonra
bir gökyüzü bırakıp sokaklara
ekmek kokan karanlıkları delip geçti
bir çocuk vardı
artık kollarına kanat
gözlerine umut çizemeyecek
öldü hikayeleri
kaldırımlarını giyindi sokakları
geciken şafaklarını beslerken eylül kuşları
güneşin doğuşunda gözü kaldı
artık hiç bir ezgi ısıtamaz içindeki yokuşları
22.01.2022 / Antalya
Sıtkı Özkaya
Sıtkı Özkaya
Kayıt Tarihi : 1.3.2022 18:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!