Bir Çocuk Unuttunuz Şiiri - Seyhan Korkmaz

Gerçek olan dileğim renkli bir bisikletti
Binince adeta dünyalar benimdi
Çocukluğum uyanır hayata dönerdi

Süslemiştim onu püsküllü fırfırlarla
Bir de yıldız takmıştım ışıklı jantlarına
Ezbere gezerdim mahalle sokaklarında

Ona binince sanki mutluluğa giderdim
Zamanı unutup rüzgarla süzülürdüm
Çocukluk ne güzel ne güzel düşünürdüm

Büyüklerin büyüktü derdi yükselirdi sesi
Avuturdum pembe panterimle kendimi
Seneler öyle geçti anlamadım büyükleri

Bir daha mutluluğa bir daha koşalım
O günler sendin en iyi yol arkadaşım
Bana eşlik edince ben de haykıracağım

Bisikletim kadar umut vermediniz
Günün karmaşasına kapılıp yenildiniz
Hayat telaşında bir çocuk unuttunuz
Hayat telaşında çocukluğumu unuttunuz