Bir çocuk tanıdım, unuttuğum sonbahar akşamında,
Kocaman bir yürek taşıyordu küçük bağrında,
Bebek ellerini nasırlı, yalın ayaklı, urbası yırtık,
Bir çocuk tanıdım aç, unuttuğum sonbahar akşamında.
Çıplak ayakları ile basıyordu taş sokağa,
Biraz aç, biraz sefil ve hayli kimsesiz,
Gençlik caddesinde yalın ayaklı, aç, yalnız,
Bir çocuk tanıdım yalın ayaklı, unuttuğum sonbahar akşamında.
İşçi elleri selam veriyordu, yüreği yorgun,
Sevdası kayıp, başı dik,
Umutları nasırlı elinde saklı, adı hala aklımda,
Umut adında bir çocuk tanıdım, unuttuğum sonbahar akşamında.
Ankara, 23/11/2006
İbrahim İmerKayıt Tarihi : 23.11.2006 12:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sonbaharda üşüyen elleriniz üşütüyor yüreğimi damlalara dönüşüyor gözbebeklerimde..
Ah! çocuklar
İçim sızladı bu şiirinizdeki çocukları gerçek hayatta var olduğunu hissedince..
Cumhur Karaca
TÜM YORUMLAR (19)