Bir çocuk ölür Şiiri - Med Reşiyan

Büyürken öğrenir
tel örgülerin
dikenli fırtınalarını

şiddetle törpülenmiş vicdanların gölgesinde
savrulur etekleri

akşamüstü karanlığına
çöker tank sesleri

her gün bir ocak söner
her gün bir çocuk ölür
soluksuz odaların kafesinde...

her gün bir ses titrer
bir ana ağlar
kuşatmaların altında...

ışıkları söndürülmüş sokaklarda
zincirli bedenler satılmakta

ufuksuz zamanın ikliminde
toz toprak içinde susturulur çehreler

hayatları ürperten zılgıtlar
damlar çatılara
mavzer yatağında pusu kurulur uçurtmalara...

güneş geçmez dağılmış
göklerin ıslak şakağına

yetim sevdalar dolar rüzgârın nefesine

sancılı gecelerin
efkârı bulaşır kaldırımlara...

Med Reşiyan