Bir Çocuk Gülüşü Şiiri - Dilaver Öztürk

Geleceğini geçmişini hapsetmişti
Bir çocuk gülüşüne
Anı, zamanı kaybetmişti
Şefkat büyüsüne

Kapıyı hep açık bırakmıştı
Oysa anahtar da takmıştı
Son demde yine
Sen yolundan sapmıştı

Sır elbiseleri yine küçük
Beden içinde boğuluyor
İnsan hamuru balçıktan
Acıyla iyice yoğruluyor

Ellerini yeni yıkamıştı
Her günahın en yakınını
Yüzüğünü yine çıkarmıştı
Sadakatsizliğin en çapkınını

Gözlerini yıldızlara takmıştı
Yıldızları gözlerine adeta çakmıştı
Güneş yine aşkın gözlerinde batmıştı
Hayat seni-beni kor alev yapmıştı

Yılgın bir akşam işte yine
Seni bekler ölmeden kelebekler
Mutluluk, saadet senin neyine
Bekle ki umuda haber verecekler

Solgun bir akşam işte
Parça parça gökten düşecek
Gecenin orta odasına
Ardından sensizlik söyleşecek

Ölgün bir gece işte sana
Çağırıyor beni yine isyana

Ölgün, öpölgün, ölüngün
Karanlık bir gece işte sana
Ağır, çok ağır değil mi bu yük
Tutunamayan insana

Mutsuzluk çiçek açmış yüreğimde
Son baharın çocuk saflığına
İlkbaharın çocuk insaflılığına