Bir çocuk gülümsemesi gibi sevmiştim seni
Katıksız,abartısız,en sade halimle
Nedensiz,beklentisiz
En saf halimle
Bir çocuğun gülümsemesi gibi sevmiştim seni
Ne zaman ne de mekan arar olmuştum
Yalanı, gerçeği ayırt etmeden
Sevmenin ne demek olduğunu öğrenmeden…
Bir çocuğun gülümsemesi gibi sevmiştim seni
Büyüdüm,
İki kelimeye sığdırabiliyorum seni artık..
Her sevginin bir kelimeyle anlatılabildiğini
Seni seviyorum derken bile
Karşılık beklemeyi öğrendim
Oysa bir çocuk gülümsemesi gibi sevmiştim seni
Şimdi ondan bize kalan
Sadece gülümsemesi…
Kayıt Tarihi : 3.12.2011 20:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!