Bir Çocuk, Bir Tarla Şiiri - Tolga Aşkın ...

Bir çocuk
Çöp kamyonunun pis kokusu sokağa dökülürken
Koşarak gittiği bakkala eli boş varan,
Elindeki 50 kuruşu şeytana kaptıran,
Her ne kadar misket kaybetse de sürüsüyle gazoz kapağı toplayan,
Telli arabasına boncuklar iğneleyen çocuk!

Avuçlarında tatlı meyveler,
Soğuk bir kaldırım taşında yırtık pantolon
Ve her zaman;
Bir tatlı, bir soğuk öykü seçecek alınyazısıyla tekrar ağaca tırmanan
Dizleri kanamış çocuk!

Tenhaya hayaller sakladığı,
Yavru kedilere süt verdiği,
Korkuların üstüne gittiği pireli bir kömürlük
Rutubet, izbelik ve aceleye getirmişlikle bastırılan heyecan,
Çamlığa açılan bir kapının aralık bırakılmışlığına atılan hızlı adımlar…
Bir saça ok gibi saplanan ottan alınan,
Parmak ucunda güneşi gören bir uğurlu böcek uçuran,
Karma karışık, rastlantıdan anılar biriktiren çocuk!

Parmaklarında tırnak bırakmamış
İçindeki derin bir tarlada yolunu şaşırmış,
Ürkek,
Yüreği titrek ama başı dik…
Ne zaman çıktıysa kaybolduğu tarladan
Elinde bir günebakan da getirmiş.
Bindiği hiçbir dalı kesmemiş,
Oturduğu hiçbir taşa tükürmemiş,
Yolda bulduğu başka bir 50 kuruşu sokakta yaşayan bir adama vermiş,
Bakışları değişmeyen, kısa tırnaklı bir adama dönüşen çocuk

Kendine ait bir tarlaya tohumlar ekiyor şimdi.