Bir çocuk ağlıyor az ötede, mahzun, gözyaşı bir damla kan.
Yeni uyanmış, annesinin kucağından derin bir uykudan.
Top sesleri geliyor, pencerenin demir parmaklıkları arasından.
Sarılıyor annesine, uyut beni, sonsuza kadar uyandırmadan.
Anne sarıldı boynuna, ağlama yavrum, sen uyu, ben yanındayım.
Bir sıcak nefes aktı koynuna, utandı, ne kötü bir ardayım.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta