Bir Çocuk Ağlıyor Şiiri - Emrah Kurt

BİR ÇOCUK AĞLIYOR
çocukluktan kalma gözlerimde
bir çocuk ağlıyor gizlice
onunla kalınca kendimce
kıvranır kalbimde sessizce

neden ağlıyorsun çocuk
annen mi kızdı baban mı dövdü
bakışların masum ve buruk
yoksa isteklerin geri mi döndü

ağlama çocuk ağlama
sen ağlarsan ben ne yaparım
erkekler ağlamazmış ama
sana uyar bende ağlarım

sana da yakışıyor gülmek
o halde söyle neden üzülmek
bilirim çok kötü olur
elma ağacından yere düşmek

balon almıştın çerçiden
uçuyordun sevincinden
en şişkin anında
patlamıştı bir anda ağzında

anlatsana nasıl oldu
koşarken eve doğru
yüzün gözün soyulmuştu
üstün başın toz olmuştu

bir dereden geçerken
ayakların mı ıslandı
üşümüş gibisin sen
yoksa parmakların mı sızlandı

ben sen olduğum için
nerede ne zaman nasıl niçin
hıçkırarak için için
ağladığını bilirim senin

o çocuğun gözlerinde
gözlerim tebessüm arar
hiç bir şey yok üzerinde
sırtında geçmiş tüm yağmurlar

geçmişteki günlerimde
bir çocuk ağlıyor bende
çamura düşmüş belli ki
perişanlık var hallerinde

uçurtman tele mi takıldı
bisikletin mi kırıldı
mantıksız bunlara üzülmen
hiç biri yoktu zaten

aklıma gelince anılar
gözlerime matem dolar
yüreğimde sabaha kadar
benimle bir çocuk ağlar

bugünden ağla ki herşeye
özlem duyarsın gülmeye
kendini bırak neşeye
dünya değmez üzülmeye

taş altında elin mi ezildi
büyüyünce unutursun
ağladıkların az mı geldi
şimdi neden asğlıyorsun
1999 / giresun