Bir çocuk ağlıyor;
Toprak damın altında
Boş memeyi emmekten yorulmuş.
Ninniler duyuluyor, cılız.
Yavrusu kucağında,
Sallamaktan yorulmuş.
Bir adam dolaşıyor,
Toprak damın altında
Akşam kızıllığı sarmış
Dört bir yanını,
Elleri boş.
Kahroluyor.
Duydukça çocuğun sesini,
Adam,
Yüzünü göstermekten korkuyor.
Belki de;
Erkekliğine lanet okuyor.19/02/77
Kayıt Tarihi : 2.10.2009 21:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!