Köşe başında bir çocuk ağlıyor,
Elinde kurumuş yarım simidi,
Üşümüş çıplak ayakları mosmor,
Aç ve uykusuz besbelli...
Çocuklar parklarda koşuşuyor,
Okulun zili çınlıyor kulaklarda,
Emsalleri sınıflara doluşuyor,
O, kimsesiz ve garip sokaklarda.
Kimsesizliği o seçmedi,
O istemedi böylesi korkunç dramı,
“Okuyup öğretmen olacağım” derdi,
En ağır şekilde öğrendi yaşamı.
Önünde ayarı bozuk bir baskül,
Poşetinde üç beş tane kağıt mendil,
Sen utanma, mağrur ol, her zaman gül,
Utansın sizi bu duruma düşüren sefil...
(Sinop-27.04.2007)
Leyla İnanKayıt Tarihi : 27.4.2007 15:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gurbetten en icten sevgilerle
Yüreğiniz dert görmesin, kaleminiz daim olsun! Allah gönlünüze göre versin! Saygılarımla..
TÜM YORUMLAR (17)