Bir çocuk ağlıyordu,
Yapayalnız bir başına.
Gözleri donuk,
Ümitsiz.
Bir çocuk yalnız olabilir mi,
Tek başına?
Karnı aç, sırtı açık,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Biz de çocuktuk,çocukken de yalnız kalmayı hiç istemedik,gençken de,yaşlanınca da...
Yani insanoğlunun fıtratında yalnız kalmaktan mutsuz olmak varken neden yalnızların farkında olamıyoruz?Benliğiyle yaptığı arasındaki tezatlık had safhada bizlerin sanırım.
Kendimi sorgulama fırsatı verdiniz teşekkürler Mehmet Nuri Bey,
Kimsenin kimsesiz kalmaması ümidiyle,
Saygılarımla,
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta