Bir çocuk ağlıyordu,
Yapayalnız bir başına.
Gözleri donuk,
Ümitsiz.
Bir çocuk yalnız olabilir mi,
Tek başına?
Karnı aç, sırtı açık,
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Biz de çocuktuk,çocukken de yalnız kalmayı hiç istemedik,gençken de,yaşlanınca da...
Yani insanoğlunun fıtratında yalnız kalmaktan mutsuz olmak varken neden yalnızların farkında olamıyoruz?Benliğiyle yaptığı arasındaki tezatlık had safhada bizlerin sanırım.
Kendimi sorgulama fırsatı verdiniz teşekkürler Mehmet Nuri Bey,
Kimsenin kimsesiz kalmaması ümidiyle,
Saygılarımla,
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta