Bir çocuk ağlıyordu,
Yapayalnız bir başına.
Gözleri donuk,
Ümitsiz.
Bir çocuk yalnız olabilir mi,
Tek başına?
Karnı aç, sırtı açık,
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Biz de çocuktuk,çocukken de yalnız kalmayı hiç istemedik,gençken de,yaşlanınca da...
Yani insanoğlunun fıtratında yalnız kalmaktan mutsuz olmak varken neden yalnızların farkında olamıyoruz?Benliğiyle yaptığı arasındaki tezatlık had safhada bizlerin sanırım.
Kendimi sorgulama fırsatı verdiniz teşekkürler Mehmet Nuri Bey,
Kimsenin kimsesiz kalmaması ümidiyle,
Saygılarımla,
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta