Bir Çocuk Şiiri - Kemal Tağa

Parke taşlı bir sokakta
Kırık bir kaldırım taşında
Oturmuş on yaşında bir çocuk
Ayağında mavi,lastik
Bir ayakkabı
Üzerin de kırışmış
Eski,
Ve soluk bir kazak
Soğuğa rağmen
O çocuksu duygularla
Seyrediyordu etrafı.
Bir eli burnun da
Çapaklı gözleri
Sabahın en erken saatin de
Mavi lastik ayakkabısı ile
Kırık kaldırım taşında
Henüz on yaşında
Pasaklı bir çocuk
Hazırlanıyordu hayata.
Komşu teyzenin
Kendine uzattığı
Sıcacık mis gibi kokan
Susamlı simidi
Reddedecek kadar
Gururlu ve onurluydu.
Eline aldığı küçücük
Çakıl taşlarını
Kendine hedef seçtiği
Eğreti duran
Paslanmış elektrik direğine
Fırlatıyordu gülümseyerek.
Farkın da değildi
Soğuktan akan
Koyu sarı sümüğünün
Dudaklarına kadar inişinin.
Elleri kırmızıydı soğuktan
Çorapsız ayakları
Birazdan doğacak
Güneşin sıcaklığının umuduyla
Birbirini okşuyordu.
Birazdan o sokakta
Yarı aç,yarı tok
Güneşin doğuşu ile birlikte
Memet gibi çocuklar
Fırlayacaklardı evlerinden
Güne merhaba diyen
Yüreklerinde ki
Tükenmemiş ve
O masum umutları ile.