Bir Çocuk Şiiri - Hidayet Oktay

Bir çiçek uzattı çocuk
Kocam tanka
El salladı çocuklar savaş uçaklarına
Füzeler, toplar, tanklar
İstemiyoruz dediler

Parklar, bahçeler, okullar
İstediler minicik çocuklar.

Bir füze parasına
Kurulurdu birkaç park dediler
Yürümesin caddelerimizde tanklar
Bu caddeler bizim dediler

Bir çiçek uzattı çocuk
Önünden geçen yaralı askere
Amca babamı gördün mü savaşta?
Gözleri doldu ikisinin de
Gözleriyle sessizce konuştular
Benim çocuklarım savaşmayacak
Top yapmayacağız
Tank almayacağız
Füze fırlatmayacağız
Emin ol
Biz savaşmayacağız amca diye
Kekeledi çocuklar

Bir çiçek uzattı çocuk
Önünden geçen esire
Siz mi öldürdünüz baba mı?
Sizin çocuklarınız yok mu?
Siz bizim düşmanımız mısınız?
Diye sordu….!

Biz asker olmayacağız….
Biz emir almayacağız…
Biz savaşçılık oynamayacağız
Diye haykırdı çocuklar.

Bir çiçek uzattı çocuk
Önünden geçen generale
Ne olur durdurun ölümleri
Ne olur bitirin savaşı
Diye yalvardı

Ben babamı çok özledim
Biliyorum bütün çocuklar
Babalarını çok özlediler
Biliyorum bir çok baba
Çocuğuna kavuşamayacak.

Biz savaş istemiyoruz asker amca
Diye haykırdı çocuk

Biz oynamak istiyoruz
Biz babamızı,
Biz parkımızı,
Biz okulumuzu,
Biz barışı istiyoruz
Diye
Bağırdı bütün çocuklar