Bir Çocuğun Seyir Defteri Şiiri - İlyas ...

I.

Sevgili günlük!
Babam toprak işçisidir.
Büyük elleriyle işler toprağı.
Başaklar eğilir önünde.
Tek aleti keskin çapasıdır.
Vurur toprağın bağrına bağrına.
Bitkin döner her akşam eve.
Yine de sever beni doyasıya.
Ne zaman kırmızı bir bisiklet istesem,
“Tamam! ” der içten bir inançla.
Kırmızı bisikletim yok benim.
Sevgili günlük, yardım edebilir misin?

II.

Sevgili günlük!
Mendil satarım ben
Köşe başlarında, kırmızı ışıklarda.
Tanır beni tüm arabalar,
İnsanlar tanımaz.
En yakın dostumdur kaldırımlar,
Bir de sokak kedileri.
Yaşıtlarım her sabah okul yolundadır.
Sıcacık koltuklarda bana bakarlar.
Ben bakamam onlara.
Üşür ellerim, üşür bedenim…
Kesilir nefesim ansızın.
Ben okula gitmek istiyorum.
Sevgili günlük, yardım edebilir misin?

III.

Sevgili günlük!
Maceramız mavi koylarda başladı.
Doluştuk onlarca kişi bir bota.
Umut yolcusuyduk medeniyet yolunda.
Seher vaktinde mezar oldu bizlere
Serin Ege suları, kayalıklar ve kumsallar…
Bedenim kucağında bir Mehmet’in.
Babam yatar şimdi derinliklerinde Ege’nin
Annemle yan yana, kol kola.
Her gece ninnilerini getirir bana dalgalar.
Yeniden söylerim türküsünü
Uzaktaki aziz vatanımın.
Annem, babam yok benim.
Sevgili günlük, yardım edebilir misin?

IV.

Sevgili günlük!
Yıllardır bu hastane odasındayım.
Dört duvar arasında biçare.
Her bahar yeşerir umutlarım.
Taze güller açar bahçemde.
Esintisini duyarım rüzgârların.
Bir adım daha yaklaşırım sizlere.
El uzatan olmaz bana nedense.
Sonra saçlarım dökülür,
Yüzümü tanıyamam aynada.
Ellerim titrer, tutamam bardağımı.
Düşer yere, kırılır.
Ben bir hastane odasında çok hastayım.
Sevgili günlük, yardım edebilir misin?

V.

Sevgili günlük!
Koca kentlerin yitik çocuğuyum.
Çamur görmemiştir ellerim.
Islanmamıştır saçlarım yağmurda.
Çalmadım folluktan yumurtalarını kimsenin.
Pencerelerini de kırmadım karşı komşunun.
Her gün uzaktan bakarım kalabalık yollara.
Karışamam gürültüsüne caddelerin.
Yürüyemem parklarında mahallemin.
Oyunlarına giremem çocukların.
Merdivenleri sizinle inerim,
Sizinle çıkarım yüksek binalara.
Benim bedenim taşımaz dünyamı.
Sevgili günlük, yardım edebilir misin?

VI.

Sevgili günlük!
Yaşım on üç.
Seksek oynarım evin bahçesinde.
İp atlarım arkadaşlarımla gizlice.
Bez bebelerim ağlar beşikte.
Susturamam onlara.
Uykum gelir erkenden.
Dayanamam uzun geceye.
Yaşım on üç.
Saçlarım dağınık kalır
Annemin sihirli eli değmezse.
Kahve pişirmeyi bilmem.
Gelin olacakmışım ben.
Sevgili günlük, yardım edebilir misin?

VII.

Sevgili günlük!
Şekerimi yedi kardeşim,
Ona boşuna yar demişim.
Vuruldum beynimden ansızın.
Şekerim ağzında erimiş kansızın.
Tatlanmadı dilim, doymadı gözüm.
Babamdan yadigârdı.
Dünya kadar değeri vardı.
Hüznü yüreğimi sardı.
Ah, neyleyim, neyleyim?
Kardeşimi hangi diyara salayım.
Evdeki bütün şekerleri ben yiyeyim.
Benim bir şekerim yok.
Sevgili günlük, yardım edebilir misin?

VIII.

Sevgili günlük!
Bizi tanıdın mı?
Bir adımız yok, ülkemiz de.
Dünyanın her yerindeyiz.
Milyonlarla sayılsak bitmeyiz.
Her gün dağılırız aranıza.
Gözbebeklerinize bakarız usulca.
Sesimizi haykırırız derinliklerden.
Duyulsun isteriz bu kahır.
Sıcak bir bakışınız yeter bize.
Kirli yüzlerimize aldanmayın.
Işık saçar tertemiz yüreklerimiz.
Biz dünya çocuklarıyız.
Sevgili günlük, yardım edebilir misin?