Bir Çocuğun Özlediği Şiiri - Muharrem Güney

Çocuk kafasıyla 80’lere şahit oldum.
İnsanlığın son kalıntılarına şahit oldum.
O yüzden kendimi şanslı buldum.
Bizimkiler sattı malı.
Yazdı kağıdı.
Falanca falanca meblağı pazartesi getirecek.
O adam da pazartesi sabah 8’de kapıdaydı.
Onlar da atalarından öyle gördü.
Bu çocuk onu da gördü.
Dükkana dalan yaşlı adam unutulur mu?
Elini adaşın fotoğrafına doğru kaldırak:
“ Bu adamdı. “
“ Kimse mal vermedi. “
“ O verdi. “
İnsanlık can çekişti.
Bilmem o adam gördü mü?
Şimdi musalla taşında,
Ama can vermek mümkün insanlığa.
Yukarıdan diriltme izni var.
Farkında olsa insanlar.
Olsalar farkında.
İnsanlık dağılsa havaya.
İçimize çeksek mutlulukla.