Bir Çocuğun Gülüşü Şiiri - Mehmet Sıddık ...

Bağrı yanık bir ağıttı yaşamın bana öğrettikleri
Bu yüzden hep çocuk kaldım hayatın kuytuluklarında
Büyüyemedim.
Kilim desenli türküleri dinlerdim çocukluğumun en gevrek zamanlarında
Büyüklerin nasırlaşmış duygularını yazarken okul kompozisyonlarında,
Büyümek gelmiyordu içimden.
Çocuk kalmak istiyordum.
Çocukça bakabilmek, çocukça düşünmek, çocukça gülmek ve çocukça oynamak istiyordum.
Üstü başı dağınık umut kırıntıları ile çamurdan oyuncaklar yaparak büyümeye direniyordum.
Biliyordum, büyümenin sarmalında kangren olmuş duygular saklıydı.
Ve paslanmış ihanetlere gebeydi büyümek,
Bu yüzden çocukluğun en yalın halini yaşamak istedim.
Çocuk kalmak istedim.
Çünkü mutluluğun bütün koordinatları, çocukça yaşamaya teğet geçiyordu.
Çocukça yaşamaktan geçiyordu masumiyet.
Ve masumiyet bir çocuğun düşüydü.
Dünyayı aydınlatan ise bir çocuğun gülüşü…