Bir Çocuğun Gözlerinden Bakmak Kara Geceye

Bir çocuğun gözlerinden bakmak kara geceye

Ne yıldız ne ay

Bir çocuğun gözleriyle tılsımlı bir karanlıkta

İnivermek içten içe, geceden gündüze.

Bir çocuğun yüreğiyle duyumsamak inancı

Ne uzak ne yakın

Bir umut balonuna üfleyip oyun bahçelerini

Sevivermek gözden yüreğe yürekten ölüme

Bir çocuğun ilk ayağa kalkışı gibi cesaretli

ve ilk adımı atışı kadar kararlı olabilmek

Ne korku ne yalnızlık

Bir çocuk gibi saf

Bir çocuk gibi coşkulu

ve olabildiğince doğal.

Bir çocuğun inançlarıysa sonsuza

ilk haykırışı, anne deyişiyle sarmaksa evreni

ve gözleriyle aydınlanıyorsa en kara geceler

Bir çocuğun coşkusuyla sevmeli seni.

Sonsuz bir mutluluksa elma şekeri

Parlayan gözlerine yepyeni salıncaklarsa

ve bir çocuğun soğuk düşleriyse öğle uykuları

Sarmalı bir çocuğun oyuncağına sarılışı gibi

tutkuyla sarmalı seni.

Minicik elleriyle minicik parmaklarıyla çiziyorsa

Güneşi, ağacı, dağı bir kağıda minik uyumuyla

ve kocaman bir insan sevdiği o uyumda

Çizmeli bir çocuğun gözünde babasının dağlardan yüce

Güneşten öte görünen o resmi gibi çizmeli

Elimle ellerimle çizmeli en ince ayrıntına kadar seni.

İlk adımı milyonlara dönmüş bir çocuğun büyümüşlüğüyle

ve karanlık geceleri yemyeşil yapmış düşleriyle

gerçek, tutkularıyla yol almış bir çocuğun yetişkinliğiyle

Sevmeli seni,

Çocuk kalbinin, çocuk ruhunun saf ve doğallğıyla

sarılmış bir yaşlılık evresinde, sımsıcak teniyle

Uyandığında hep seni görmeli şimdi ve hep ve

sana parlayan gözlerim görmeli seni.