Hani bana kendini anlat demiştin ya, zordur insanın kendini anlatması kelimeler gebe kalmışken doğurmaya kısır olmasıdır,bir gramofon kağıdından süslü kurdelelerle yaftalanıp ben güzelim deme hali gibi paketlenip sunulmasıdır.
Ben ne sendeki benden fazlayım, nede sendeki benden eksiğim
Ben hiç kendimi anlatamadım belki yokluğumun çokluğundan, belkide varlığımın çokluğundan hiç bilemedim.
Değerlere önem verdim hafsalamın içinde öğrendikçe bilginin,sopa yedikçe sevginin var olduğunu öğrendim.
Bilginin alını rafa koyulacak olgu olmadığını insanlarla paylaşılıp aktarıldığı sürece bir anlam ifade ettiğini öğrendim
Sevgi denilen olgunun yüreğin içini işgal eden prangalanmış mahkum değilde tomurcuklanmış çiçek gibi açıp, kuş kanatlarında var olan bütün canlılara serpilmesi gerektiğini öğrendim.
Adımı bilirimde keşke soyadım sevgi olsaydı, sevebildiğimden çok sevebilseydim var olan bütün canlıları.
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta