Bir Çocuğun Feryadı Şiiri - Şevki Atik

savaşın ortasında oturmuş ağlıyorum
anne sesi yerine çığlıklar duyuyorum.
tanklar kurşun yağdırıyor ben çiçek atıyorum
silahlar gölgesinde gözyaşı döküyorum

gözüme tozlar girdi burnuma barut sindi
annemin cesedini ararken kolum koptu
elsiz,ayaksız kaldım silahlar ölüm kustu
cesetler arasında kendimi arıyorum

doymadım oyunlara gülmeyi hiç tatmadım
çiçekler arasında kelebek koşturmadım
evimi çok özledim kardeşime domadı
paletlerin altında annemi görüyorum

bir kuş gördüm havada uçarken bana baktı
uçakların kanadı ona da ölüm saçtı
bu savaşlar gelince dünyadan huzur gitti
soğuk karlar içinde annemi arıyorum

gözyaşına razıyım ağlamak ne güzelmiş
şu vahşetler olmazsa kuru ekmek şekermiş
kanlarımız sel olup zalimleri boğarmış
aydınlık sabahlarda barışı görüyorum

birlik olup elele hep güzele koşalım
sevginin çeşmesinden gel doyunca içelim
kardeşlerim ölmesin yaşasın çiçeklerim
barış şarkılarını uzaktan duyuyorum