Bir Çocuğun Duası /gazze'nin Çığlığı

On üçümdeyim, bir kırık kuşum,
Açlıkta kum yedim, kanatsız uçtum.
Bir gün daha isterdim aslında,
Ama dünya gözlerini taşla kapadı bana.

“Anne, neredesin?” diye sorarım gecelere,
Cevabın gömülü, enkazın mezar sessizliğinde.
Omzumda koca bir gökyüzü,
Karanlık, bedenime zincir gibi çöktü.

Ben ölmek istemem, yaşamak isterim,
Ama nefesim dar, dualarım kıvılcım.
Karanlıkta kayıp bir fenerim,
Bir ışık, bir umut ararım.

Hayalim vardı: top sesiydi kahkaha,
Şimdi gökten düşen her şey bomba.
Oyuncağımın yanına düştü kurşun,
Ve çocukluğum sustu o anda.

Dünya sağır, kulakları taş,
Çocuklar aç, bebekler yas.
“İnsanlık nerede?” diye fısıldarım,
Sessizlik, kalbimi cam gibi çatlatır.

Allah’ım, yalnızım…
Nefesimden bir dua yarat bana.
Gazze yanıyor, dünya buz kesmiş,
Ama ben, küllerde filizlenen çiçeğim.

Ben yaşamak isterim yarınlarda,
Kardeşlerimle oyun kokan sokaklarda.
Ben ölmek istemem,
Umuda sarılıp direnir kalbim hâlâ.