Bir Çoban Olsam Şiiri - Eyup Şahan

Şu dağlar sırtında bir çoban olsam,
Çiçekler içinde gezerdim gönül.
Yâr gönlünde biten dost çıban olsam,
Bütün sevgisini emerdim gönül.

Kabına sığmayan arzudur denir,
Meyve veren dalın meyvesi yenir.
Damla damla akar sevda birikir,
Bir güzel sevdasın dererim gönül.

Gül açar Eğe’de Erzurum kışta,
Aşk şarabı içti serim mayhoşta.
Sevgi ırmakları buzlandı taşta,
Kor olsa özüne ererdim gönül.

Servi dal sallanır nazik bedende,
Görürde mey sunar kalpsiz hanende.
Bir his uyandırdı sonunda bende,
Öl dese mezara girerdim gönül.

Gönül hırsızları neden utanmaz?
Çok dil döker amma sevgiyi anmaz.
Bülbül gülden başka dallara konmaz,
Kadrim bilse ömür sererdim gönül.

Ne desem duymuyor aldırmaz arsız,
Aklımı adlıda yok etti hırsız.
Eyüp’ün kanına girdi vefasız,
İstese canımı verirdim gönül.

Eyüp Şahan
Ankara 4.11.1993