Bir Cinlik Ev Şiiri - Naki Aydoğan

Bir ev düşünüyorum
Bir ben gibi bir ev
Bir aile gibi büyüyen
Çekirdek aile büyük aile
Küçük ama büyük
Cin gibi bir ev
Oturduğum yerde ev
Tatilde yazlık dağda dağ evi
Yerin altında mağara ev
Hem var hem yok
İsteğe göre keyfime göre
Bir koltuk bir yatak
Bir sandalye bir masa
Bir mutfak az sonra bir banyo
Daha sonra yatak odası
Sabah bir havuz
Akşam bir hamam
Olabilir bir sinema salonu
Bir oda müziği niçin olmasın
Koca bir şehir
Bir evime sığa bilir
Ben sığıyorum ya
Bir evren sahibi bir canlıyım
Yaşam koşulum niye sığmasın
Yok, beton meton yok
Bak kalksın faşizm üzerimizden
Her şey mümkün
Ama sen sınırlarsan beyaz siyah
İktidar muhalefet
Nasıl olacak çatışma olacak
Ya bir lider ülkeye sığamıyor
Dünyaya sığmaz hareketleri var
Al aklını başına sana her yer ev
Amerika da evsizler sokakta
Bir akıllılar ülke yönetecek
Asayişi sağlayacak
Bak virüsten adamlar zencileşti
Bir zenci öldürdün
Senin bir zenci gibi ölmeyeceğin
Nereden belli olmaz deme
Oldu Çin’de,
Beyaz bir adam zenci öldü
Bakın insan bir akıllı değildir
Bir akıllı olan içgüdüsel düşer
İnsan saf, akılsız dolaşır
Düşününce nice akıl alır, başına
Gerekli aklı iletişim bilişim eder
Bir akıllı çok akıllı
Çağımızın cahilidir
Bakın akıl kutusu nedir
Bilgisayar, ama ne işe yarar
Yapayda olsa zekâ yüklemezsen
Zekâ insanın akıl düşünme yetisidir
İşte bir gün insan zekâsıyla
İnsan her bulunduğu
Yerde evini arzusuna göre açacak
Cin sahibi olacak
Biz hala beyaz siyah bir birimize
Sahip çıkamıyoruz
Hele bizimkisi her yaptığı işi
Reklam yapıyor, cin gibi
İşte sihir, reklamlar
İnsanın canı cindir
Aklına vurur cinliği,
Reklam şıklığı dilidir.
Emeğinden açılan
Düşüncesi şimdi
Sanatla edebiyatıyla
Var olan bilinci, reklam
Yarın teknolojisiyle
Karşılayacak ihtiyacını
Cenneti içinde yine

Ama cin evine hapis
Bir in sahibi insana
Nasip cinliği, garip
Gariplik aslında cinliktir
Özgür cinler, evsizler
Ah ah insan ne ister
Konfor mu yoksa da
Capcanlı canlı olmak
Ah ah kim yaşıyor, dahil
İnsanı da dahil tüm canı
Her canlı duyguyu, sanat
Şairler kurgular, yaşanır
Al işte bir şiir bir evren
Betonu yok duvarsız
Üşüdün mü sığınmak
İstersin evrenine ev
Isındın yayıl evrenine
Var mı konforun, çalış
İşte cinliğimiz çalışmak
İşimiz durmadan cinlik
Bir sihre sığdırabilsek
O da olacak o kadar