Bir çınlayış tanımlaması

anımsamaya zorla kendini
baharın giriş yaptığı böyle günlerden birini
bir düşü bir denizi bir adayı

belki istanbul o iskele o kalabalıklar
patikalar laleler aniden yağmur
o kadim han hasır masa karşılıklı iki sandalye
bir daha bir daha demli çay

ikindilere düşerken gölgeleri martıların
büyülenişler içinde sarılmalar
içimize ürpertiler serpiliyor belki avuçlarımızdan

belki bilmeden kenetleniyor ellerimiz
birazcık kül üşümesinden birazcık köz masalından

kumral bir gurbet birden sonlanıyor gözlerimizden
birden şehlalaşıyor mırıldandığımız şarkılar

evet iç içe girmek alevler gibi seninle
geceye taşıyacağımız yangınlarımızda

anımsamaya zorla kendini
baharın giriş yaptığı böyle akşamlardan birinde
aynı evde aynı salonda bir gerçekmiş gibi
diz dize

hiçbir şey yapmasak da
aynanın önünde bir şiirlik soluksuz kalmak
yeterdi bize

ah düşlere saplanmalar
yinelenen yükselişlerle çalkantıları içine alıyor tuval
repliğinin görüntülerinde donup kaskatı olurken
bilincimize kılçık atıyor kalpazan zaman

biz serçe ürpertilerinin de ne olduğunu iyi biliriz
gözlerimizde demlenmeyi umduğumuz bu tat
şimdi yokluk hükmündedir
dokunsak boşalacağız