Bir Çingene Şiiri - Reşat Öztoprak

Bir düş bu herhalde
Kötü mü değil, yılgın
Anlaşılan ürkek, işaret edildiğine göre
Zamanına nazaran biraz yorgun
Bana sorulsa
'eksik etekli' bir çingene lila renginde
Dolanır uzun topuklarıyla şehirde

Sanırım aşksal bir vukuatta yolsuz
Fark edinilir
Görünce kara'ya yatkın kahve gözlerde
Yollara dökülüyorlar anlatılacak olsa
Basit bir tarifle
Her adım bir sondur tek kelimeyle
Anlaşılan bahardır iklim, yolun sonu

Her şey bunun gibi kendimce
Unuttum, çok fazla, ne sebeple
Yolun ortasında durduğumu.

Bir iki zar atsam
Dü şeşine denk gelirdim belki
Sanrılar yüklerdim yönlerime
Ve bütün tiksinçliğimi siler süpürürdüm
Tövbekar bir dille

Yanı başımda hep tuttuğum şimdi bu
Tuhaf, sessiz, anlaşılmaz
Oysa nefes alabiliyorum daha
Gök yüzünün maviliğinde.
Balığın biri debelenir, bir insan solup gider
Bir kuş düşer, kanatlarından yoksun;
Denilecek bir şey yok ölümün efendiliğine
Mecburiyetlerin içinde.