Bir Çınardı Babam Şiiri - Bayar Özer

Niçin kimse konuşmuyor.
Bu yüzler neden asık.
Kalabalıklar ah kalabalıklar.
Gözler neden yaşlı...
Annem niçin ağıt yakıyor.
Ah babacığım nerdesin kimse bana birşey söylemiyor...

Nedeni çok Niçine cevap veren yok.
Bunun adı ecelmiş boyun egmekten başka çare yok.
Dizlerimde çoçukluktan kalma yaralarım kabuk bağlamış.
Ben hep derdim ki; Güneş neden bukadar sıcak,
Meger yüreğim yanmış anlatılması zor bir azap...

Çok kavgalarım oldu.
Oturup ağladığım zamanlar.
Şefkat aradım, şefkatini özledim.
Akıp giden acımasız zaman tünelinde ezilip geçtim bir çok kere.
Senin kadar güçlü degildim inan ki seni çok özledim..

Benim babam adam gibi adamdı.
Koca bir çınardı gölgesi yeterdi.
Görse halimi, bilse neler çektigimi dayanamaz koşar gelirdi.
Ağladıgını hiç görmedim.
Zaten doyasıya sevemedim...

Kara bahtıma günler kara dogmuş yine.
Dağ gibiydi babam özledim bak bugünde.
Büyüdüm artık büyüdüm amma;
Şuan çıkıp gelse çocuklar gibi şen olurum mutlaka...

Hasretine binlerce kez kurşun sıktım.
Seni andım, aradım, ağladım.
Geçmişte kaldı herşey dönüp gittim seni gördüm.
Kalbim efkar doldu.
Yoksun babam çaresizim ne çare..

Takvimler hep sensiz işliyor.
Bayramlarda gözler seni arıyor.
Buruk yaşanıyor herşey.
Geride kalanlar bir kaç eşya,
Fotoğraflardaki gülümseyişlerin hatıra.
Ah babam yaşıyoruz ama olmadan yaşıyoruz.
OLMAYIŞINLA YAŞIYORUZ....

Niçin kimse konuşmuyor.
Bu yüzler neden asık.
Kalabalıklar ah kalabalıklar.
Gözler neden yaşlı...
Annem niçin ağıt yakıyor.
Ah babacığım nerdesin kimse bana birşey söylemiyor...