Bir Çınar Yıkıldı Şiiri - Gizem Pares

Sabahları sevmiyorum artık
Her sabah yeni bir yürek sızısına sarılış
Her sabah yeni bir yalnızlığa başlangıç
Yalnızlığı da sevmiyorum artık

Ömrümün yarısını aldın benden yalnızlık
Kahkahalarım deprem yaşıyor
Sohbetlerim ıslanır oldu bu yüzden
Her gün bir yaprak daha düşüyor ömür takvimimden

Suçlu arıyorum suçlu
Kadere isyan ediyorum
Sigara dumanı kokulu küfürlerle
En büyük suçlu kendim çıkıyorum her seferinde

Cesaret abidesiyken bir zamanlar
Kader değiştirme oyununda
Bir çocuk kadar çaresiz
Bir gelincik kadar dayanıksız oluyorum çoğu zaman

Rüzgarda savrulan yaprak gibiyim
Oysa ki
Rüzgarı da çok severim yaprağı da
Bu oyunda onlarda onlara benzemek te
İncitiyor yakıyor yüreğimi

Bir labirent sanki yaşantım
Her köşede farklı bir yaşanmışlık
Her dönemeçte farklı bir isyan seli
Düşüncelerim hep sonuçsuz hep çıkmazda

Bazen yırtıcı bir kaplan gibi mücadele ediyorum
Bazen üzerlerinden atlayıp geçiyorum
En çok da içinde boğuluyorum nefes bile alamadan
Sesimi duyan yok boşlukta yankılanıyor sessiz çığlıklarım

Oysa mutluluk bir adım ötede belki de arka sokakta
Yık tabularını kır zincirlerini nerede kendine inanmışlığın
Nerede hiç susmayan dudakların
Dudaklarının sustuğu yerde konuşan gözlerin nerde

Nerde senin doğruların yakala bırakma
Ömür kısa hemde çok kısa
Ne yapacaksan neler yaşayacaksan hadi durma
Kalan ömrünü taçlandır mutluluk kahkahalarınla