Bir Çınar ağacıydı,gölgesinde bizi koruyan
Yaprakları sararıp tek tek döküldü
Kuru gövdesi bile yetiyorken gölgeye
Ağır ağır devrilip köklerinden söküldü
Konuşurken çınar ağacıyla sessiz sessiz
Birden efkarlanıp oğul dedi fani dünya
Zaten yarda terk etti yoktur cihanda
Ateş gibi bir nehr akıyordu
Ruhumla o ruhun arasından
Bahsetti derinden ona halim
Aşkın bu onulmaz yarasından.
Vurdukça bu nehrin ona aksi
Devamını Oku
Ruhumla o ruhun arasından
Bahsetti derinden ona halim
Aşkın bu onulmaz yarasından.
Vurdukça bu nehrin ona aksi
