Gül, hüznünü gülden almış gül yüzlüm,
Sabahları seherlerle çık ta gel.
Kuşattın çevremi ey ahu gözlüm,
Gülüşün ömre bedel.
Bir hercümerç içindeyim çâresiz,
Günden güne tükeniyor tahammül.
Siz merhamet, insaf bilmez misiniz?
Sizi anlamak müşkül
Asumana saldım ahımı her gün,
Döndü geldi bin ah ile geriye.
Gönül şehirinden ettin de sürgün,
Almadın içeriye.
Gülde senin gül yüzünü görürüm,
Menekşeler gözün gibi gülümser.
Adım adım felâkete yürürüm,
Bir çıkış yolu göster.
5-07-2006
İbrahim SağırKayıt Tarihi : 1.2.2007 01:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)