Bir Çığlık Yükselir Yeşil Vadiden

Önce kuşların yuvası bozuldu yeşil vadide
Ufuklarından çekilmiş fecir pırıltıları
Bir çiçekle, bir yüreğe insafı yok zamanın.

Bir uğultu gelir yeşil vadiden
İnsanların ruhu makina pazarında
Bir bir satılıyor yürekleri
Yeni efendilerinin yüreği demirden.

Bir yeşil vadide adamlar gördüm
Ayakları demir çarık, yürekleri tenekeden
Çiğniyorlardı Hak muştulayan mabedleri
Gözlerinden, gözlerinden karanlık akıyordu.

Bir çığlık yükselir yeşil vadiden
Sulara gam düşmüş, hilkatine kir karıştığından
Karanlık diz boyu, şüphe ve korku salkım saçak
İflâh olmaz düşünceler oylum oylum akacak.
Sırlı gecelerin bir kör kuyu artık, dolunaysız
Balçıkla sıvanmış güneşin şimdi zehir zemberek
İbrahimde sönen ateş kadar hükm i ilâhisi yok.

Şimdi her şey sırrına aykırı sende
Ne saadet çağlarında doğan güneş
Ufkunda doğuyor her sabah
Ne de muhabbetin nişanı bu gün çiçekler
Bühtan satan haramiler dolaşır has bahçende
İz kalmadı her dem taze Yunus'tan.

Âh yeşil vadi ! Ademin sürgün edildiği belde
Yüreğimi toprağına ektim 'Yitik Cennet' hasretiyle
Maverayı gözledim hep, Nebîlerin ululadığı tepelerden.
Şahitsin, sana döküldü Eyyüplerin gözyaşları
Senin dalında büyüdü Yusufu gören kuşlar
Senin yatağında büyüdü yürek yiyen ejderhalar
Senin zümrütlerine akıtıldı yusufça kölelerin kanı.
Vahiy medeniyetiyle yediveren güllerine dönmedi mi bağrın?
Sinan'ın ellerinde seda getirmedi mi taşların?
Yoksa, Yunus açmadı mı en çetin kapılarını.