Bir Çiftenin Namlusundaydı Sevi

Bir çifte sesiydi
Çatlayan karpuz bir yanda
Bir yanda Munzur’un suyu
Göğsüm yarıldı
Yüreğim saçıldı
Soğuk
Don
Durdu nefesi aşkın
Güdülere su verildi
Çelikleşti kin
Hayvanlaştı beyin
Bir çifte sesiydi gözlerin

Toplamadılar parçalarını
Baktı hainler sadece
Hainler baktı sadece
Sadece hainler baktı
Her parçasına tek tek
Ortada kaldı yürek
Ortada yürek
neylesin

Ahh
bedenim öleydi
ciğerlerim parçalana
acısını duymayaydım hıyanetin
sesi yarmayaydı kulaklarımı çiftenin
uzaklarda hasretin zulmünü çekeydim
yüreğim kalaydı

topladım her parçasını
parça parça yüreğin
bir naylon poşete koydum
içi buz
içi Munzur

gömdüm dibine bir çınarın
henüz fidan
henüz yeşil
gömdüm sevdayı bir fatiha ile
bir de çaput başına
bir gün gül olur elbet
ağlamadım hayret
halbuki henüz akıtmaya başlamıştım
suyunu
fıratın
haşarı
ve zalim
ve halden bilmez
fıratın
suyunu
bir çift goncaya
fincan gibi
irisi devşirilmiş

bir çifte sesiydi hiyanet